21 de abril de 2006

El camino hacia la expiación


Voy a empezar una nueva etapa, donde pienso renacer como persona, voy a erradicar el mal que sembre antaño, y a asanr las heridas que abrí, contigo a mi lado podre hacerlo. Voy a poner fin a los malos habitos, a mis tomentos, a mi autodestruccion, si, contigo podre. Duros han sido estos ultimos meses, quise hablarte pero al estar tan lejos se me hacia imposible, queria estar a tu lado, pero sin embargo eras una meta tan lejana, un deseo imposible, porque yo no podia vivir sin ti, eras lo que me aguantaba i al perderte vi lo importante que eras para mi que sin ti yo no era nada, eras insutituible, lo probe todo, pero nada funciono, vi en ti algo insustituible, por eso, ahora quiero empezar de nuevo, porque ahora estoi completo, se acabó la torutra, se acabron las pesadillas, las noches en vela, las caras largas, si, que desaparezcab los fertes rencores, los corazones rotos... que mis demonios os lleven lejos de aquí, pues recorrere el camino cogido de la mano, ya no estoi solo.

13 de abril de 2006

S'acaba


Em miro al miralli que veig, ya no em veig a mi, veig un altre home completament diferent, trist i abatut, fins i tot el color dels seus ulls ha cambiat, e sun cor ofegat per el dubte. Es una anima en pena, diguem...quan fa que no aixeques el cap? no soporta recordar, no soportaplorar, fa temps que no li cauen les llagrimes, es per aixo, si, les llagrimes li han aclarit els seus ulls, han mullat la seva alegria, les seves ganes de viure, el seu amor, la seva anima...tot, s'ha esquinçat com paper mullat. S'em fa dificil pensar, quan tinc un concepte aixi de mi pero, dia a dia, aquesta imatge sobre cami i es fa present, es trist, somriure nomes influenciat per les drogues, quan interiormentse que tu i solament tu ets capaç d'arrencarmeel somriure mes pur. Es trist viure la meva vida, castigantme dia si i dia tambe, lamentantme del que no vaig fer ahir, i creant patiments a gent que no s'ho mereix. Soc com una espelma, al principi brilla timidament i amb forma tremolosa, cada dia intenta cremar amb mes força, despres, arriba al seu punt maxim, es gran i esbelta, brilla cegament i emana calor, es reconfortant,despres, s'apaga...pero abans es va ofegant lentament en la seva propia cera, va cambiant de color, palideix, es va encongint, fins a morir, morir per culpa seva, morir pero voler arribar al seu maxim esplendor, mor perque es idiota, Soc idiota. Vomito, em doblego sobr emi mateix, amago el cap, i ja esta, potser somio despert , soc massa ingenu, massa, quan aprendre que les coses mai son com jo vull, avui m'has dictat sentencia de mort.

M'apago...

Rencores


Que me pasa, porque me siento asi, yo no soi posesivo ni tampoco un cabron. Estoy perdiendo gas, debo meterme en la cabeza que cada uno escribe su vida, yo la mia, ellos la suya, es irremediable, yo naci asi, y asi sigo, paranoico, egocentrico, autocastigandome siempre. Frustracion, que gran palabra, jodidos...desapareced...estaria tan bien solo, desapareced...Ya no duermo porque me robais los sueños, joder, quiero vivir ahora si, pero si estasi aqui me ahogo, me falta el aire, agonizo, de que sirve gritar, soiso sordos. Uno a uno, ireis cayendo, sentid lo mismo que yo, os borrare la sonrisa, frenesi en medio de mi carniceria, profanare vuestra sangre, gritad, gritad ,gritad, ahora sabreis lo que son 1000 demonios en vuestra cabeza, aferraros a vuestras esperanzas, conseguireis ensancghar mi sonrisa al hacerlas trizas, porque...haceis que odie...porque haceis que me odie, esque os gusta arruinarme la vida, esque no veis mas alla, que are...ni si quiera lo se, solo, que no me voi a marchitar por vuestra culpaeso seguro, porque aun no caere tan bajo, desapareced...desapareced...escuchadmeiros d emi vida, apartaos de lo que me interesa, de lo que amo, de lo que sueño, de todo. Por otra parte nadie me aprecia...no sirvo, lo imaginabaes lo que me hacen creer cada dia, luego dicen que no es nada, no, morios ya, porque me tiemblka el pulso, porque tengo ansdiedad, poir mi amante es la muerte, que la tengo al alcance de la mano, si lo que necesitrais es un manto d elagrimas para verme, lo tendreis, si yo muero, os aseguro que vosotros lo deseareis tambien, morireis.