29 de enero de 2006

LLuvia

En medio de la calle, rodeado de arboles, dejando que el frio tome mi cuerpo, levanto la cabeza, la lluvia acaricia dulzemente mi cara...
Adoro los dias de lluvia, no hay nada mas estimulante que pasear bajo ella, es como una purga del alma, despues de pasear i llegar empapado a casa, me siento mejor.
Me paro a escuchar el sonido de la lluvia al golpear las ojas, hay momentos en que me encuentro en perfecta sintonia con ella, hace que saco todas mis emociones a flor de piel, quando nadie me ve.
Adoro las calles vacias, humedas y oscuras, ¿porque hay gente a la que no le gusta la lluvia? todo es mas bonito quando llueve, nuves acá y allá atrapando la luz de sol, gotas de mil formas, la lluvia se lleva la tristeza de las calles.
De pequeño, pensaba que la lluvia era el llanto de aquel que fue mui amado en vida, y que al morir, lloró de tristeza, y esa tristeza es la lluvia, que no hace saber que ya ha llegado a el mas allá. Cuentos de niños.
Quando llueva, sal ala calle, deja que te empape, y parate a escuchar, cierra los ojos, y sueña...
Que bonita es la lluvia en este frio mes de enero, aveces me gustaria ser una gota de agua...y perderme en un oceano, en un rio, o ser absorvida por la tierra, o caer en el rostro de alguien i llevarme su tristeza conmigo.

PD: ¡Valherie! como siempre me dejas algun comentario he decidio dedicarteeste texto, mejor que algun comentario sin sentido. Y me has enganchado eso de poner fotos en todo lo que escribo, queda mas bonito, como hace mucho que no se nada de ti excepto por lo que escribes, te deseo suerte.

PD2: No mas comentarios idiotas.

25 de enero de 2006

A ti

Un reloj que deja de sonar...una vela ahogada en su porpia cera...consumida por el tiempo, se asemeja a mi, ya no hay luz, ya no hay calor, perdi el rumbo, la cordura, iy la alegria...
Sin ti, estoi solo, perdido, ya nada tiene sentido...En lo mas profundo de mi, escuxo tu risa ahogada por mi llanto, mire donde mire hay un recuerdo tuyo, besos, caricias, aque l te quiero que un dia me distes, ahora echo añicos, trozos de amor rotos con esquinas puntiagudas destrozandome por dentro, me entran ganas de llorar, pero lo unico que derramo son palabras sin sentido, con el unico fin de que quizas, te vuelvas fijar en aquello que un dia dejastes atras i que hagas que retome el camino de la vida que lo abandono al perderte a ti.
Condenado a una vida de dolor, que puedo hacer para recuperarte, que puedo hazer para que me vuelvas amar, solo deseo tenerte a mi lado, para que seas mi norte, controles el latido de mi corazón, pasra la vida junto a ti, ¿que mas podria decirte?
Te quiero, pero ya no estas aquí para secarme las lagrimas, ya no estas aquí para arroparme en las noches, que dejaron de ser calidas quando te fuistes... miles de imagenes danzan sobre mi, es como una pelicula a medio hacer, una vida que querer reducida a un burdo recuerdo lleno de veneno, me destroza saber que ya no estas aquí.
Quizas me he repito demasiado. Te quiero.

(Laura, espero que esto te ayude ;) suerte!)

21 de enero de 2006

Ira, desesperación, perplejidad...


Y asi podria pasarme horas definiendo como me siento. Estoi harto de todo lo que me rodea, ¿acaso os pensais que detras de mi sonrisa se esconden buenas intenciones? dia a dia me vais destrozando mas, estais ciegos, no sabeis ver mas alla de vuestras razones, creeeis que todo lo que haceis es lo correcto, ¿porque? porque son vuestras razones, y no sabeis escuchar al otro, ni siquiera sabeis rectificar, anteponeis vuestro orgullo a los verdaderos valores. Necios. Son estas cosas las que me llevan a odiaros, vosotros y vuestra existencia dificultan la de otras personas, no sois merecedores de vuestra vfida, pues solo la usais para desmoronar ala gente de vuestro alrededo. Egoistas. No sois NADIE para juzgarme, para decidir por mi, para pisotearme, ¡no sois NADIE!
¿Que pasa? ¿acaso siempre debeis ser vosotros los que teneis razón? ¿eh? aprender a escuchar, fijaros mas, i quizas lo que os haya sucedido tenga sentido, vuestros actos os llevaran ala perdición, pero como sois unos estupidos idiotas, con un ego demasiado hinchado y un orgulloi descumal, no llegareis a tiempo para salvaros, y ¿entonces que? ¿vendreis pidiendo mi ayuda? idiotas.
Acaso despues de todo lo que habeis echo sufrir, lo unico que quiero es veros arder y chillar de dolor, no os mereceis nada de lo que teneis, deberiais haber cuidado mas vuestros pasos, habeis abierto heridas muy profundas, habeis creado rencores muy fuertes, y encima luego pretendeis justificar vuestros actos i tener la razón. Os odio con toda mi alma. Luego lo que mas odio de vosotros, quando os interesa estais a mi lado, como una columna indestructible, luego quando ya no hago falta, quando ya puedo ser reemplazado os vais sin mas, os apartais por lo que verdaderamente os interesaba y me dejais sin nada, es por eso que tambien os mereceis lo peor "¿Porque lo cabrones rien i los honrados padecen?".
Sucios manipuladores, aberraciones humanas, el odio que esta creciendo en mi es como una bestia desbocada, le quiero frenar, pero cada dia lo alimentais mas con vuestros estupidos actos i razonamientos, espero que podais dormir tranquilos por la noche, yo si fuera vosotros haria ya mucho tiempo que me habria suicidado.

14 de enero de 2006

Sometimes i'm feel alone...


Si esa es la frase, aveces me siento solo, que estupidez, porque que mas podria pedir que lo que tengo ahora, amigos, familia, gente que me aprecia, incluso alguno que me admira, gente que me apoya, i que esta ami lado, pero, nose porque, me siento solo.
Es un sentimiento que cada vez se agudiza mas, cada vez que estoi con alguien, en algun grupo, o en clase mismo, siento que yo hay no pinto nada, que mi existencia no tiene ningun sentido fijo, que solo estoi aqui para hacer que los otros se sientan mejor, i yo no sirva de nada, da igual que me destrocen, pisen, manipulen, hieran, desetabilicen, todo eso da igual porque no encajo, ni encajé, se puede decir que soi como un cigarro, solo tengo un uso mientras me fumas te sientes bien, pero quando se acaba lo tiras i vas a por el siguiente i te olvidas completamente del otro, ¿porque? porque hay muchos, ademas tampoco sentira nada, simplemente caera en el olvido.
Me he ido por las ramas con todo eso, pero nose como expresar mis sentimientos ahora, verdaderamente nose lo que pienso, los recuerdos i las pesadillas se han mezclado de tal forma que no alcanzo a distinguir mi verdadera meta, aunque aveces creo que lo unico que anelho es un poco de amor verdadero poder encontrar la otra parte d emi que desaparecio una noche fria de invierno i tan solo la veia en sueños, aunque la verdad no lose, como dicen Amaral "solo encontrar mi sitio" i por lo que estoy viendo, no esta aqui, aunque yo deseo que lo este, pero no, nunca tengo algun amigo al lado al que contarle las cosas con el corazon i que con un solo abrazo convierta mis penas en polvo, necesito un poco de amor i comprension, quizas sea egoista, se que tambien debo aprender a ver el agradecimiento de algfuien, porque quizas ellos, su forma de agradecerlo, es de corazon, pero yo no se verlo i solo pienso en mi, pero aveces no, te tiras ala basura por ellos i no recibes ninguna forma de aprecio.
Nisiquiera yo se lo que queria decir todo esto que he escrito, solo que aveces me siento solo.

4 de enero de 2006

Dolça fragancia amb aromes de nostalgia...

(Comensa un nou any, i per aixo em proposo esciure una mica mes amb la meva llengua mare, el català, tambe me proposat comensar a gaudir una mica mes de la meva vida, i no desaprofitarla com he fet tans cops, me proiposat estar mes alegre (tambe compta que mo han dit molts cops, al final els hi fare el cas que es mereixen) no m'entretinc mes, espero que hos agradi)

Que bonica esta la ciutat quan comensar a enfosquir, i mes quan es epoca de festes nadalenques, quan es comensen a encendre les llums que teñeixen de colors els somnis de la gent.
Els carrers van plens d egent atrafegada fent les ultimes compres, per a algun familira que ni tan sols es mirara el que es, i aqui estic jo, envoltat de gent, pero nose perque, em sento sol, encara no he tornat a trobar aquella esclafor que tu em vas donar, em pasejo pels carreres recordant velles histories que ara no distingeixo si realment van passar, em miro aquells llocs que temps enrere estaven plens de somriures i d'alguna amnera em feien sentir ple, em feien somriure, ara simplement estan plens de pols i els recors san anat escampant, i amb ells alguna llagrimeta que ha sorgit al recordaro, pero no guanyo res lamentantme per les coses que han pasat, no he de deixar que l'enyorança pugui amb mi, pero he desitjat tans cops poder-ho viure un altre cop.
Hi ha coses que deixen marca per tota la vida, ferides que se que mai cicatritzaran pero sincerament, algunes no vull que ho fagin, fa mal pero ala vegada, reviure algun d'aquells moments no te preu, fan que torni a somriure i em mantene viu fins ala proxima vegada.
Somio despert. Lluito per una causa perduda. Soc feliç aixi, la nostalgia menvaix en aquets dies, ara es tot tan bonic, qui sap, potser mes endavant tinc algun altre bon record, que no sera doloros, ni quan el recordi o pugui fer amb mes gent, he d'apendre a aceptar les coses que man pasat, he d'apendre que hi ha coses que no tornaran, per aixo he apres a recordaro, pero de la millor manera posible, de la manera que quan ho fagi, simplement s'omrigui.

PD: Kris! te aquet text va per a tu! com veus no le fet trist ( una mica si, pero no he de perdre les meves arrels xD) no et queixaras que le fet o millor que he pogut, considereu el meu regal avançat de reis/aniversari/alguna festa xD

PD2: He sigut una mica desconsiderat, no he felicitat les festes a ningu aixi que ara comensare, us desitjo a: Marta (Valherie Rainfall), Isa, Lorena, Andrea, Esther, Ingrid, Freak, Chirri, Kris (Killeta :P) Adria, Carlos, Toni, Dani, Jose, Xavi (Company de borracheres), Cristina, Laury, Sara's, Osscar, Miriam, Sergio (tio vuelve a ser nuestro entrenador), Rbk, Sergi, Christian, Fran, Alberto, Manolo (aunque se que nuca leeras esto...) i bueno no se si em deixo algu, os desitjo qun bon any de esperança ^^

PD3: Ir al blog de Valherie (donde estan los links)